' ' Espasyo

Ngayong lang ulit ako susulat ng isang akda. Akdang inaalay ko sa mga alaalang kailanman hindi ko makakalimutan.

Alam kong matagal ang ginugol ko, matagal ang panahong inintay ko para lumaya. Sabihin na natin na dala ng kabataan ang lahat ng nangyari. Oo, ganito kakumplikado ang buhay relasyon ng mga tao. Masakit, masaya, malungkot, maligaya... Ngunit kung hindi talaga kayo, hindi talaga pwede kahit anong pilit mo pang pagbaligtad sa tadhana. Oo, nadala ka, natangay ka ng agos, ng hangin na hindi mo namalayan nung bigla kang binagsak sa isang lugar na hindi mo alam kung saan. Naligaw ka, wala kang makapitan kundi siya. Pero niligaw ka rin pala ng taong pinagkatiwalaan mo. Isa itong patunay na kahit sino, kahit anong sitwasyon, basta hindi tinadhana, at wala sa tamang pagkakataon ay wala talagang mangyayari. Mangyayari ang mangyayari.

Ngayon, ang espasyong iniwan ng pagkakataon ay ang parehong espasyong gagamitin mo para hanapin ang taong muling pupunan ito, ang tamang tao sa tamang pagkakataon. Ang totoo, may mga taong pipiliing manatili sa buhay mo, at mayroon din mga taong piniling umalis. Ang tanging magagawa mo, pahalagahan ang mga nanatili at ipagpatuloy ang paglakad sa daan ng mas marami pang espasyo na pupunan ng marami pang taong darating sa buhay mo.

Ulap. Hamog. Langit.

...

Eclipse.

Kung susumahin..

Isang daang taon ng pagkabilanggo.
Sampung taong hindi pag-ngiti.
Limang taong pag-iisip.
Isang taong niluha.

Isang '...' hindi sasapat sa ilang libong taong pagkatalo mo sa emosyon.
Dinaig mo pa ang 333 years na pagsakop ng Espanya sa Pilipinas..
o ang ilang taong world war..

Iiyak ka ngayon kasi nadama mo ang tusok ng ilang libong taong sinakop nito ang iyong pandamdam..

Ika nga ni Marx, "..however the point is to change it."

Gusto ko lang.

Oo. Self-inflicted.

Gusto ko lang. Oo, mali.

Malabo ba? Oo, malabo talaga.

*...*

*beep* *beep* *beep*

Paulit-ulit ang busina ng taxi sa mga kotseng nasa unahan. Malakas ang patak ng ulan sa labas ng bintana. Nakadungaw ka. Nakadungaw, nag-iintay sa bawat minuto kung aandar na ba ang taxi. Hinahabol mo ang iyong relo, curfew mo na kasi sa dorm. Nagpipilit ang mga paa mo, ayaw mo kasi ng violation. Pero pilit mo pa ring pinapakalma ang iyong sarili. Ok lang, aabot ka.

*brroooom*

Kumaripas ng takbo ang taxi. Alam mong mahal ang babayaran mo, taxi kasi yun at hindi jeep. Ang 8php mo sanang pamasahe magiging 70php. Pero, ok lang. Basta maabutan mo ang curfew. Pumasok ang taxi sa entrance ng unibersidad, sumilip ka muli sa bintana. Tanaw mo ang malawak na field. Tanaw mo ang lahat sa campus. Tumingin ka sa tabi mo, tanaw mo rin ang layo.. ang layo.. ang layo layo talaga. Hindi mo naman matanaw. Ang labo. Ang labo pala ng kabilang bintana, puro hamog.

*para*

Tumigil ang taxi, bumaba ka. Binayaran mo ang 70php na bill kay manong. Sinarhan mo ang pinto, tumalikod at tumawid papunta sa kaliwang bahagi ng kalsada. Naglakad ka. Sinundan ang mga paang kanina pa nagyayayang umuwi. At nakarating ka rin sa wakas.

*blaaaagh*

Gumalabog ang pinto ng iyong kwarto. Nagmamadali ka dahil ihing-ihi ka na.

*swooosh*

Binuksan mo ang electric fan dahil nainitan ka bigla. Pumikit ka. Dumilim. At madilim, nakatulog ka na pala.

O_o

May gusto akong gawin.

"Skeleton you are my friend
But you are made of bone
And you have got no flesh and blood
Running through you to help protect the bone"

Umiikot ang kanta sa isip ko.
Tumatakbo ito, may hinahabol.

Takbo.. Takbo.. Takbo pa..

May gusto akong gawin e. Oo, di ko lang alam kung ano.
Parang kapag ginawa ko, makukumpleto ako. O_o

Takbo pa..

(Walang kinalaman ang kanta sa gusto kong gawin)

Ngunit ano ang nais kong gawin? Hindi ko talaga alam. Iikot. Ikot pa. Walang pumapasok sa isip ko kundi 'Gawin mo' Ang alin ba? Gawin ang alin?

Free Hugs ;)